Zakażenia zębopochodne mogą być bardziej niebezpieczne niż wiele osób skłonnych byłoby przypuszczać. Jeśli więc nie wyleczymy ich, może się okazać, że nabawimy się zapalenia okostnej zęba.
Sami pacjenci przyznają, że jest to schorzenie wyjątkowo niebezpieczne, budzące przerażenie przede wszystkim z uwagi na dolegliwości bólowe, jakie mu towarzyszą. Warto zatem poznać problem bliżej i zrozumieć, co sprawia, że w tym konkretnym przypadku środki przeciwbólowe są wyjątkowo nieskuteczne. Sama okostna zębowa jest bardzo silnie unaczynioną i ukrwioną włóknistą tkanką łączną właściwą składającą się z dwóch warstw. Warstwa zewnętrzna charakteryzuje się duża ilością włókien kolagenowych.
Z kolei warstwa wewnętrzna zawiera szczególnie wiele komórek, w tym zwłaszcza komórki macierzyste. Okostna składa się przy tym nie tylko z naczyń i nerwów, ale również ze szczególnie wielu zakończeń bólowych. Nic zatem dziwnego, że jakiekolwiek jej podrażnienie wywołuje u pacjenta wyjątkowo silny ból. Najważniejszym zadaniem, jakie przed nią stoi jest funkcja odżywcza. To ona jest też odpowiedzialna za przebudowę kostną i regenerowanie się tkanek, do czego dochodzi choćby w konsekwencji złamania. Stan zapalny może pojawić się z przynajmniej kilku powodów, najczęściej jednak mamy do czynienia z ubytkiem próchniczym. Jego konsekwencją jest ostry stan zapalny miazgi, jeśli zaś nie podejmiemy odpowiednich działań, przechodzi on na ozębną i do tkanki kostnej, która do niej przylega.
Potem na jego drodze pojawia się okostna, a pacjent, który zwlekał z podjęciem odpowiednich działań zapobiegawczych, natychmiast zaczyna tego żałować. Pierwszym etapem choroby jest powstanie surowiczego stanu zapalnego. Niestety, bardzo szybko zyskuje on na sile i zmienia się w ropną postać zapalenia okostnej. Taki wysięk przyczynia się do tego, że dochodzi do odwarstwienia się obu tkanek. Poza zapaleniem okostnej mamy więc do czynienia z ropniem. Gdy w okostnej gromadzi się ropna wydzielina, a do tego bakterie produkują gazy, mamy do czynienia z systematycznym wzrostem ciśnienia w okostnej. Właśnie wtedy dochodzi do wydostawania się wydzieliny pod błonę śluzową wyrostka zębodołowego. Jest to też czas, w którym dolegliwości bólowe się zmniejszają. Niestety, pacjenci często nie mają świadomości tego, że różne obszary składające się na twarzoczaszkę są ze sobą połączone przez bogatą sieć naczyń. Prowadzi to do tego, że stan zapalny bardzo łatwo może ulec rozszerzeniu.
Gdy zastanawiamy się nad tym, jakie objawy są najbardziej charakterystyczne dla zapalenia okostnej, zwykle nie mamy trudności ze wskazaniem tego, który jest uważany za szczególnie istotny. Mamy do czynienia z dolegliwościami bólowymi, o których mówi się, że byłyby w stanie pokonać nawet największego twardziela. Ból nasila się zwłaszcza, gdy pacjent przyjmuje pozycję horyzontalną oraz pod wpływem ciepła. Samo rozpoznanie zęba, który jest przyczyną problemu, także nie jest zadaniem skomplikowanym. Przeważnie jest on tkliwy i sprawia wrażenie „wysadzonego” z zębodołu i rozchwianego. Błona śluzowa, która znajduje się w jego okolicy, także nie wygląda naturalnie. Zwykle jest zaczerwieniona, a tkanki odznaczają się zwiększoną ciepłotą. Choroba potrafi też wywoływać objawy ogólnoustrojowe, wśród których szczególnie charakterystyczne są dreszcze i gorączka. W procesie powrotu do zdrowia największe znaczenie ma leczenie przyczynowe, wskazane jest więc jak najszybsze odwiedzenie stomatologa. Jego pierwszym działaniem będzie drenaż zalegającej wydzieliny. Nie należy samodzielnie przyjmować leków przeciwbólowych, są one bowiem nieskuteczne.
